รำพันรำพึง...ถึงลำพู
รำพันรำพึง...ถึงลำพู
รากต้นทนอยู่...รู้เรืองแสง
ต้นเขียวเลี้ยวลด...บทจำแลง
คลับคล้ายแสดง....แจ้งความนัย
ค่ำคืนค่ำหนึ่ง..ซึ้งค่ำนั่น
หลากสีสุขสันต์....ฝันพร้อมใฝ่
งดงามท่ามกิ่ง...ทุกหิ้งใบ
“หิ่งห้อย” น้อยใช่!...ได้..โบยบิน
ถึงบางลำพู...พธูเจ้า
พี่มานั่งเศร้า...เล่าศาสตร์ศิลป์
แต่งแต้มแซมกลอน..อ้อนยุพิน
คิดถึงซึ้งจินต์...แถบ...ดิ้นตาย
น้ำริมปริ่มฝั่ง...ยังตลิ่ง
พธูยอดหญิง...ชิงลับหาย
หิ่งห้อยน้อยท่อง..ล่องเดียวดาย
คืนค่ำย่ำสาย...คล้ายมิพบ
เหลือเพียงแสงน้อย...ย้อยริบหรี่
ร้าวร้านฤดี..พี่ประสบ
ลำพู พธู...ผู้เคยคบ
เจ้าเลี่ยง...เยี่ยงหลบ...จบดั่งกานท์
หทัยกาญจน์
๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
รำพันรำพึง...ถึงลำพู
รากต้นทนอยู่...รู้เรืองแสง
ต้นเขียวเลี้ยวลด...บทจำแลง
คลับคล้ายแสดง....แจ้งความนัย
ค่ำคืนค่ำหนึ่ง..ซึ้งค่ำนั่น
หลากสีสุขสันต์....ฝันพร้อมใฝ่
งดงามท่ามกิ่ง...ทุกหิ้งใบ
“หิ่งห้อย” น้อยใช่!...ได้..โบยบิน
ถึงบางลำพู...พธูเจ้า
พี่มานั่งเศร้า...เล่าศาสตร์ศิลป์
แต่งแต้มแซมกลอน..อ้อนยุพิน
คิดถึงซึ้งจินต์...แถบ...ดิ้นตาย
น้ำริมปริ่มฝั่ง...ยังตลิ่ง
พธูยอดหญิง...ชิงลับหาย
หิ่งห้อยน้อยท่อง..ล่องเดียวดาย
คืนค่ำย่ำสาย...คล้ายมิพบ
เหลือเพียงแสงน้อย...ย้อยริบหรี่
ร้าวร้านฤดี..พี่ประสบ
ลำพู พธู...ผู้เคยคบ
เจ้าเลี่ยง...เยี่ยงหลบ...จบดั่งกานท์
หทัยกาญจน์
๒๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น