วังน้ำวนสายชลที่เชี่ยวกราด
ดั่งฟากฟ้าอาฆาตสาดกระแส
ฝนโรยรินท่วมแผ่นดินถิ่นดวงแด
เป็นคุ้งแควเวิ้งว้างแลลับตา
เอ่อท่วมทุ่งท่วมนาข้าวฆ่าหาย
คนต้องตายตกกรรมกันทั่วหน้า
บ้างพลัดบ้านเรือนชานลานท้องนา
ไม่เหลือสิ่งมีค่าแค่ตามอง
มันหลากไหลที่ละนิดจนปิดกั้น
ล้นเขื่อนคันขอบคูประตูสอง
ถนนหลักถูกย้ายยักเป็นคลอง
เป็นบึงหนองน้ำเออนองแผ่นดิน
จะอีกนานอีกนานอีกนานไหม
ห้วงสายน้ำนั้นจะหายเหือดแห้งสิ้น
คนใต้ฟ้าตั้งตนบนธรนินทร์
อาจแดดิ้นหมดดวงสิ้นชีวา
หทัยกาญจน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น