บทความที่ได้รับความนิยม 5 อันดับในรอบสัปดาห์

วันศุกร์ที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2554

เพิ่งรู้ว่าเหงา


เ พิ่ ง รู้ ว่ า . . . เ ห ง า

เ พิ่ ง รู้ ว่ า . . . มี ค ว า ม เ ห ง า เ ป็ น เ ง า
ที่คอยเฝ้าเป็นเพื่อนตามติดประชิดใกล้
จากคนที่เคยรัก เคยผูกพัน เคยเชื่อใจ
ห่างกันไปเกินกว่าจะพบกัน

จ า ก ค น ที่ . . . เ รี ย ก ต น เ อ ง ว่ า เ พื่ อ น
ต่างก็ลืมเลือนรีบมุ่งไป...เพื่อหาความฝัน
ในเมื่อวานผองเรา เคยร่วมผูกสัมพันธ์
ว่าจะหันกลับมามอง ในวันที่ไม่เหลือใคร

จ า ก ค น ที่ . . . เ รี ย ก ว่ า ต น เ อ ง ว่ า ค น รั ก
ที่เคยกรอกใบสมัครจะเป็นคู่ชีวันฝันใฝ่
เธอมาวันนี้มาบอกคำลา จากแสนไกล
หมดเยื่อใยที่เคยมอบความรัก ให้ ตลอดมา

เ พิ่ ง รู้ ว่ า . . อ า จ จ ะ เ ห ง า
แต่ไม่เศร้าเพราะรู้ว่าอย่างน้อยก็ยังมีคุณค่า
สำหรับชีวิตคนทุกคนที่หมุนเวียนผ่านตา
ก็คือ..คนที่ผ่านเข้าหาแล้วก็เลยผ่านไป

ฉั น ห วั ง เ พี ย ง แ ค่ . . .
คงจะมีรักแท้มาเยี่ยมเยือนหาฉัน. . . บ้าง(ใช่)ไหม?
เพียงวันนี้ เพิ่งรู้ว่า  มีความเหงาเปรียบเสมือนกำไร(ของชีวิต)
ที่คอยวิ่งตามใจ และอยู่ด้วยกันกับเรา....ไปทุกวัน

หทัยกาญจน์

1 ความคิดเห็น: