ตะกายดิน...ไปถามดาว
ตะกายดาวที่พร่างพราวสกาวฟ้า
มองไม่เห็นเดือนนภาพร่าเลือนหาย
เมฆหมอกหม่นคนมั่วหมองต้องตกตาย
เพียงเพราะเหตุเภทภัยร้ายทำลายกัน
คนใต้ฟ้ากว้างขวางสุดลูกหู
ลูกตาอยู่มองไม่เห็นเช่นฝั่งฝัน
มีเพียงน้ำที่เวิ้งว้างต่างเชี่ยวชัน
แค่เพียงฉันไม่ผ่านพบสะพานดาว
นกพลัดถิ่นโผ่ผินบินกลับบ้าน
จิกอาหารกินเมล็ดเศษเกล็ดข้าว
น้ำท่วมทุ่งเป็นคุ้งแควกระแสยาว
นกเหน็บหนาวไร้เมล็ดข้าวให้กิน
ชาวนาตกระกำคงลำบาก
คนปลูกข้าวอดอยากพลัดพรากถิ่น
ไหนน้ำบ่ามาแรงแกล้งชีวิน
อยากปืนป่ายตะกายดิน...ไปถามดาว
หทัยกาญจน์
ตะกายดาวที่พร่างพราวสกาวฟ้า
มองไม่เห็นเดือนนภาพร่าเลือนหาย
เมฆหมอกหม่นคนมั่วหมองต้องตกตาย
เพียงเพราะเหตุเภทภัยร้ายทำลายกัน
คนใต้ฟ้ากว้างขวางสุดลูกหู
ลูกตาอยู่มองไม่เห็นเช่นฝั่งฝัน
มีเพียงน้ำที่เวิ้งว้างต่างเชี่ยวชัน
แค่เพียงฉันไม่ผ่านพบสะพานดาว
นกพลัดถิ่นโผ่ผินบินกลับบ้าน
จิกอาหารกินเมล็ดเศษเกล็ดข้าว
น้ำท่วมทุ่งเป็นคุ้งแควกระแสยาว
นกเหน็บหนาวไร้เมล็ดข้าวให้กิน
ชาวนาตกระกำคงลำบาก
คนปลูกข้าวอดอยากพลัดพรากถิ่น
ไหนน้ำบ่ามาแรงแกล้งชีวิน
อยากปืนป่ายตะกายดิน...ไปถามดาว
หทัยกาญจน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น