ผกผินบินเดียว
ผกผินบินเดียว...เทียวตามสาย
ลมพัดซัดหาย...คล้ายเคลื่อนคล้อย
กลางปีกฉีกกว้าง...ขวางลมลอย
นกเอยนกน้อย....หงอยลำพัง
อิสระเสรี...ที่ค้นหา
บินโบกโยกมา...นำพาหวัง
โฉบเฉียวเลี้ยวลด..หมดพลัง
ก้าวเข้ากงขัง...ชิงชังกาย
คราบินบินไกล...ในฟากฟ้า
อยู่บนนภา..หาความหมาย
สูงสุดจุดดาว..พราวพร่างพราย
มองจันทร์สลาย...กับสายตา
ยามเฉียวเลี้ยวลด..บทลงต่ำ
ถลายืนเหยียบย้ำ...น้ำค้างหญ้า
เกาะอิงกิ่งไม้...ไพรพนา
มองจ้องนภา...ลาจากจร
สุดท้ายปลายปีก...ฉีกขาดหวิ่น
ลงแอบแนบสินธุ์.....ถิ่นอักษร
เคยเดินเพลินเล่น...เช่นละคร
เหลือเพียงเสียงกลอน..ตอนเดียวดาย
หทัยกาญจน์
ผกผินบินเดียว...เทียวตามสาย
ลมพัดซัดหาย...คล้ายเคลื่อนคล้อย
กลางปีกฉีกกว้าง...ขวางลมลอย
นกเอยนกน้อย....หงอยลำพัง
อิสระเสรี...ที่ค้นหา
บินโบกโยกมา...นำพาหวัง
โฉบเฉียวเลี้ยวลด..หมดพลัง
ก้าวเข้ากงขัง...ชิงชังกาย
คราบินบินไกล...ในฟากฟ้า
อยู่บนนภา..หาความหมาย
สูงสุดจุดดาว..พราวพร่างพราย
มองจันทร์สลาย...กับสายตา
ยามเฉียวเลี้ยวลด..บทลงต่ำ
ถลายืนเหยียบย้ำ...น้ำค้างหญ้า
เกาะอิงกิ่งไม้...ไพรพนา
มองจ้องนภา...ลาจากจร
สุดท้ายปลายปีก...ฉีกขาดหวิ่น
ลงแอบแนบสินธุ์.....ถิ่นอักษร
เคยเดินเพลินเล่น...เช่นละคร
เหลือเพียงเสียงกลอน..ตอนเดียวดาย
หทัยกาญจน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น