กราบแม่ ... ที่บ้านนา
คิดถึงบ้านเหลือเกินที่เนินเขา
คงเงียบเหงาเช้าเย็นเป็นหนักหนา
แม่คงรอข่าวคราวดาวกลับนา
ที่จากมาเนิ่นนานเป็นแรมปี
ส่งมาเรียนเขียนอ่านในเมืองหลวง
หลงติดบ่วงโง่เขลาเฝ้าแสงสี
ยืนรอแล้วรอเล่าไม่เห็นมี
ลูกคนนี้รู้ไหมมีใครรอ
แม่ชะเง้อเหม่อลอยเหมือนคอยรถ
ในมือถือดอกไม้สดใจจดจ่อ
พวงมาลัยพวงกลมชื่นชมพอ
เก็บเอาไว้ไหว้พ่อ ช่อสองมือ
จัดปิ่นโตโถใหญ่ใส่อาหาร
ทั้งคาวหวานธูปเทียนเพียรยึดถือ
เพื่อทำบุณสุนทานการเลื่องลือ
ทั้งหมดคือการคิดอุทิศไป
แม่คงเหนื่อยเมื่อยล้าและว้าเหว่
เหมือนทะเลเข้าซัดพัดน้ำใส่
น้ำเอ่อนองท่วมท้นล้นทรวงใน
แม่รอลูกกลับไปซับน้ำตา
ออกพรรษาล่วงเลยไม่เคยกลับ
เหมือนดาวเดือนเลื่อนดับลับเวหา
ลืมถนนหนทางระหว่างนา
หรือลืมหน้าของแม่แก่มานาน
ปีนี้ลูกคนดีไม่หนีหาย
จากเมืองกรุงวุ่นวายได้กลับบ้าน
กลับไปซับน้ำตาคราแหลกลาญ
จากภัยผลาญธรรมชาติพินาศร้าย
ไปไหว้พ่อที่วัดเพื่อเคารพ
เตรียมมาครบข้าวพระ ยกถวาย
น้ำข้าวสารอาหารอีกมากมาย
แม่เคยทำกับยายครั้งวัยเยาว์
วางสองมือหมอบลงเพื่อก้มกราบ
แทนความฝันอันหยาบภาพโง่เขลา
ลูกจะไม่หวนกลับจับมัวเมา
จะคอยอยู่ บ้านเราและเฝ้าเรือน
เอื้อนเอ่ยคำขอโทษโปรดเห็นค่า
ที่หลงเหลือศรัทธามากลบเกลื่อน
จะทำนาปลูกข้าวกับดาวเดือน
พร้อมปริญญาฝาเรือน…เพื่อเตือนใจ
หทัยกาญจน์
ปล.ขอขอบคุณ พี่ ทำ มะ ดา ที่ช่วยแก้ไขให้สมบูรณ์ขึ้นด้วยนะคะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น